Het is geen beter moment voor dit onderwerp dan op Valentijnsdag, vind je ook niet? Liefde is iets waar we dagelijks mee te maken hebben, ook al is het grotendeels misschien wel onbewust. Als we aan liefde denken dan denken we vaak aan liefdesrelaties, verliefd zijn, liefde voor mensen die dicht bij ons staan enz. Maar als we echt eerlijk naar onszelf zijn dan is die liefde 9 van de 10 keer voorwaardelijk, toch? Ik wil dieper ingaan op het verschil in liefde zoals wij die in onze maatschappij kennen (dus voorwaardelijk) en de liefde zoals die eigenlijk zou moeten zijn (universele liefde). Dit is mijn visie op liefde, ik neem je mee…
Voorwaardelijke liefde
Als we eens een vergrootglas gaan leggen op de manier van hoe wij hedendaags liefde benaderen dan kunnen we eigenlijk concluderen dat de liefde hoe wij die zien voorwaardelijk is. Hoe graag onze ziel het onvoorwaardelijk zou willen zien en ervaren, krijgen we dat toch extreem moeilijk voor elkaar. Als we kijken naar welke vorm van liefde dan ook, zijn er altijd regels aan verbonden. Het begint al bij het uitzoeken van je partner, die moet toch wel aan bepaalde voorwaarden voldoen anders kap je het al af voordat je überhaupt écht kennis met elkaar hebt gemaakt. Is hij/zij ‘knap’ genoeg? Heeft diegene een beetje humor? Hoe staat die persoon in het leven qua normen en waarden? Wat zullen anderen ervan denken als ik straks met hem/haar hand in hand op straat loop? Past hij of zij wel in mijn familie of vriendenkring? Het zijn allemaal vragen die we onszelf stellen als we iemand nieuw leren kennen, toch?
Zelfs de liefde voor familieleden is voorwaardelijk
Hier zie je direct dat de liefde hoe wij hem benaderen dus allesbehalve onvoorwaardelijk is. Ook de liefde voor onze directe naasten (bijvoorbeeld familieleden) is tot op een bepaald punt. Als een broer, zus, vader of moeder niet goed genoeg in ons straatje valt, kunnen we al snel zeggen dat we liever niet meer bij diegene in de buurt willen zijn of er iets mee te maken willen hebben. Dan kunnen we uiteraard zeggen dat we diep van binnen wel van diegene houden, maar het feit dat we al beslissen om niet meer met iemand om te gaan (omdat diegene anders in het leven staat), zegt al genoeg, naar mijn mening.
Afgescheidenheid
Waar komt het dan precies vandaan? Waarom is ons geleerd dat zelfs liefde niet meer onvoorwaardelijk is? Als ik mijzelf die vraag stel, kan ik daar maar één antwoord op bedenken en dat is het creëren van afgescheidenheid. Want wat zal er gebeuren als we ons allemaal met elkaar verbonden voelen en dus als eenheid door het leven gaan?
Onvoorwaardelijke liefde
Wat is onvoorwaardelijke liefde precies voor jou? Heb je daar wel eens over nagedacht? Voor mij is onvoorwaardelijke liefde dat we elk mens, dier, object of wat dan ook nemen zoals het in essentie is. Dat we daar zonder veroordeling naar kunnen kijken. Oordelen komen we niet onderuit, overal wat in ons leven verschijnt, hebben we direct een oordeel op. Maar dat wil niet zeggen dat je iets veroordeelt. Als je iets of iemand veroordeelt dan zeg je eigenlijk dat diegene of datgene anders zou moeten zijn dan dat het in essentie is. Als je een oordeel hebt over iets of iemand dan geef je op een neutrale manier een mening over datgeen zonder dat je de intentie hebt dat het anders zou moeten zijn dan dat het zich voordoet, tenminste dat is hoe ik ernaar kijk.
Als we alles en iedereen gewoon zouden accepteren zoals die is dan zou het leven ook een stuk makkelijker zijn. Hoe fijn is het als je altijd weet dat je goed genoeg bent zoals je gewoon bent en wilt zijn? Ook al zou dat misschien extreem anders zijn dan wat als ‘normaal’ wordt gezien? Dan zouden er al direct heel veel problemen uit de wereld geholpen zijn.
In welke vormen van liefde hanteer je wel het onvoorwaardelijke en in welke niet? Als ik naar mijn 2-jarige zoon kijk, voel ik dat ik daar écht onvoorwaardelijke liefde voor heb op dit moment, maar ook vooral omdat ik voel dat het andersom vanuit zijn kant ook écht zo is. In zijn ogen kan ik als papa niks verkeerd doen, want hij is nog volledig in verbinding met de bron en benadert alles nog in de vorm van onvoorwaardelijke liefde. Als ik naar mijn vrouw kijk dan is het gevoel van liefde anders dan voor mijn zoon. Is dat raar? Nee, als we kijken naar de manier waarop we liefde benaderen, zien we dat als we onvoorwaardelijke liefde ontvangen wij dat ook terug kunnen geven, maar als we voorwaardelijke liefde ontvangen we ook voorwaardelijke liefde kunnen teruggeven. Het is weer de welbekende spiegel: zo binnen, zo buiten.
Voorwaardelijkheid in een relatie
Mijn vrouw en ik zijn vanaf het begin dat we elkaar hebben leren kennen akkoord gegaan met voorwaardelijke liefde. Dat haal ik uit het feit dat we het erover eens zijn dat we intieme dingen tussen ons twee houden en dat niet met anderen gaan uitwisselen. We zijn het er beiden over eens dat we op seksueel vlak niet buiten de deur gaan kijken, want als dat zou gebeuren dan weten we niet meer of we dan nog wel langer bij elkaar zouden willen blijven. Dit zijn vast voorbeelden die meerdere mensen herkennen. Maar dit is uiteraard pure voorwaardelijke liefde. Als jij iets doet wat ik niet leuk vind dan… Dat is wel 9 van de 10 keer waarop een relatie gebaseerd is.
Hoe zou het zijn om onvoorwaardelijk in een liefdesrelatie te staan? Wat zou dat doen met jouw gevoel? Voelt dat voor jou juist fijner of raak je dan juist in paniek?
Hoe zou jij het liefst door het leven gaan?
Het zijn super interessante vragen om eens anders tegen een onderwerp aan te kijken. Als je zou moeten kiezen om vanaf nu alleen maar voorwaardelijke of onvoorwaardelijke liefde te verspreiden, waar zou je dan voor kiezen? Ben je überhaupt wel in staat om dat op die manier te benaderen, dat als iemand voorwaardelijk van je houdt, jij er zo in kan staan dat je onvoorwaardelijke liefde terug kan geven? Stuk voor stuk vragen die je jezelf misschien niet zo vaak stelt, maar waardoor je wel echt anders naar onderwerpen gaat kijken.
Bedankt dat je vandaag de tijd hebt genomen om dit blog te lezen. Tot de volgende keer!
Van individualiteit naar eenheid
Ik heb een dag in de toekomst meegemaakt waar we van individualiteit naar eenheid zijn gegaan en heb het dus letterlijk mogen ervaren. Dit alles is te lezen in het boek: Een dag in de toekomst. Ben je hier benieuwd naar? Neem dan een kijkje op www.farinelli.nl.