De reden waarom ik begonnen ben met het schrijven van dit blog, is dat ik van mening ben dat het kwetsbaar opstellen de sleutel is om een mooiere wereld te gaan creëren. Als je je kwetsbaar op durft te stellen betekent dat dat je de baas bent over je eigen ego, want ons overrulende ego zorgt er namelijk voor dat we de wereld in stand houden zoals we dat nu aan het doen zijn.
Ikzelf heb 15 jaar lang voor overheidsinstanties gewerkt waar kwetsbaar opstellen gezien wordt als een zwakte. Je emoties tonen was geen ruimte voor en als je het toch deed werd je daar gelijk op afgestraft. Ik spreek hier puur uit eigen ervaringen wat niet per direct wil zeggen dat dat de waarheid is voor anderen. Ik heb gewerkt voor defensie, politie en als persoonsbeveiliger van het koninklijke huis. Stuk voor stuk organisaties waar er van je verwacht wordt dat je volgt en waar ze niet zo gediend zijn van een eigen mening inbrengen. Ik heb dat in levende lijven mogen ervaren omdat ik juist iemand ben die vaak de grenzen opzoekt. In die periode begreep ik nooit waarom ik altijd in de problemen kwam. Mijn sergeanten waren er niet van gediend dat ik ze tegensprak en ik heb regelmatig problemen gehad met leidinggevende binnen de politieorganisatie omdat ik moeilijke vragen ging stellen, volgens hun dan. Voor mij waren het gewoon vragen omdat ik gewoon echt niet begreep waarom sommige dingen gedaan werden op de manier zoals ze gedaan werden. Mijn laatste 5 jaren van de 15 jaar, heb ik gewerkt als persoonsbeveiliger van het koninklijke huis. Ik heb daar een mooie tijd gehad, begrijp me niet verkeerd, maar als ik merk dat het hele menselijke aspect uit een organisatie verdwenen is en alles maar op de automatische piloot gaat omdat ze dat eenmaal gewend zijn, dan gaan bij mij alle alarmbellen rinkelen. Hoe je erachter kan komen wanneer het ego aan het werk is? Dan is het wel in een organisatie wat niet wilt veranderen en niet meer openstaat voor menselijke gesprekken. Het ego houdt namelijk niet van verandering en die zal er dus alles aan doen om het oude in stand te houden.
Dit blog gaat over je kwetsbaar opstellen, maar wat is kwetsbaar opstellen dan precies? Eigenlijk is het niks anders dan ten alle tijden je emoties durven tonen. Of je nou je boosheid, je pijn over iets, je liefde voor iets, je onzekerheid over jezelf, je enthousiasme over iets of welke emotie dan ook, wilt tonen, dan zou daar ten alle tijden ruimte voor moeten zijn. Helaas zijn we dat als mensen voor een groot deel kwijtgeraakt. We vinden het zo moeilijk om gewoon de waarheid over onszelf of over andere uit te spreken, dat we maar besloten hebben om een masker op te zetten. Want dat masker zorgt ervoor dat we niet naar die emoties hoeven, want zeg eerlijk het is soms helemaal niet leuk om die emoties te moeten voelen. En vaak is het ook nog het geval dat we niet eens meer weten hoe we de emoties kunnen voelen. Hoe vaak zeggen we niet: ik voel er helemaal niks bij. In essentie is dat onmogelijk om niks te voelen. Als je DENKT dat je niks voelt dan weet je dat het ego aan het werk is om je daar vanaf te houden. Waarom? Wederom omdat het ego weet, dat als je ECHT naar je emoties gaat, dat de situatie gaat veranderen en dat is nou precies wat het ego niet wil.
Voor mij is het een hele weg geweest om daadwerkelijk de emoties er te laten zijn. Ten eerste moet je je ervan bewust worden dat er een emotie is wat soms al een hele opgave is, zoals ik hierboven beschreven heb. Ten tweede moet je er klaar voor zijn om de bepaalde emotie er ook daadwerkelijk te laten zijn door er dwars doorheen te gaan. Hoe de je dat precies? Nou juist door je kwetsbaar op te stellen en het daadwerkelijk uitspreken van de bepaalde emotie die je op een bepaald moment voelt.
Laten we een voorbeeld geven en uiteraard uit mijn eigen leven: Ik heb een hele lange tijd moeite gehad met mijn fysieke lichaam. Ik vergeleek mezelf continu met andere die naar mijn inziens er “beter” uitzagen dan ik. Van binnen ging ik kapot van de onzekerheid maar als redding had ik een mega mooi masker in de kast liggen die ik er elk moment van de dag bij kon pakken. Mensen die mij kennen zullen dit waarschijnlijk nooit gemerkt hebben of het totaal niet kunnen begrijpen, omdat ik er naar hun mening prima uitzie. Dat maakt het uiteindelijk nog moeilijker om die onzekerheid met andere te gaan delen. Hoe kan ik mijn onzekerheid delen met iemand die er volgens de maatschappij minder fit uitziet dan dat ik? Misschien begrijpt diegene mij wel helemaal niet, of diegene wordt boos omdat hij/zij weer geraakt wordt op zijn/haar eigen onzekerheid. Dus wie ben ik dan om te klagen over mijn uiterlijk, terwijl iedereen zegt dat ik helemaal niks te klagen heb. Wat ik dus ging doen is bevestiging van buitenaf opzoeken dat ik goed genoeg was. Lost dat het probleem van mijn onzekerheid op? Nee, ja op korte termijn geeft het je weer even een boost van vertrouwen maar tegelijkertijd zorgt het ervoor, dat ik mijn eigen beeld van onzekerheid de grond in stamp, door het er niet te mogen laten zijn. Wat indirect neerkomt op pure zelfafwijzing. En pure zelfafwijzing is een gebrek aan zelfliefde en daar zijn we aanbeland bij het aller pijnlijkste wat er bestaat. Wat is de oplossing dan om hier vanaf te komen? Precies! Het durven uiten van je onzekerheid over jezelf, dus het in staat zijn om je kwetsbaar op te stellen.
Ik krijg regelmatig te horen van mensen dat ze het knap vinden dat ik
mijzelf zo kwetsbaar op durf te stellen. Hoe doe je dat dan zonder dat het je
raakt? Het enige antwoord daarop is om door die angst heen te gaan en hoe kun
je dat beter doen dan het letterlijk te gaan delen. Ook ik ben dat nu
letterlijk aan het doen. Er zijn genoeg mensen die dit gaan lezen, die dat
totaal niet van mij gedacht zouden hebben. Ik was altijd degene die op een
snikhete dag alsnog met een shirt rondliep terwijl iedereen om mij heen met een
ontbloot bovenlichaam rondliep. En dan gewoon blijven zeggen dat je het fijner
vind om wat aan te hebben. Aan de ene kant was dat natuurlijk ook omdat ik dan
niet bezig hoefde te zijn met wat andere van mijn lichaam zouden vinden, maar
aan de andere kant snakte ik ernaar om ook gewoon in liefde met mezelf rond te
lopen met een ontbloot boven lichaam. Ik hoorde het ook bijna nooit dat iemand
mij te dik vond of er niet goed uit vond zien, maar dat is ook niet nodig, want
het gaat uiteindelijk allemaal om het beeld van jezelf. En als er dan zo nu en
dan een opmerking gemaakt werd van: ‘he ik zie wat vetjes daar en je moet weer
even wat gaan doen jongen’, ook al was het als grapje bedoeld, het kwam zo hard
binnen omdat het een bevestiging is van je zelfbeeld. Alles wat er op je
afkomt, is omdat je er ergens diep van binnen zelf zo over denkt. Dus de
onzekerheid dat wat andere mensen van je zouden kunnen denken is een pure
illusie. Want als iemand iets over je zegt of vind dan is dat om jou eraan te herinneren
dat je ergens diep van binnen zo over jezelf denkt. Dat is mega confronterend
maar wel de werkelijkheid.
Ik zou op dit moment ook kunnen denken, dat wat mensen misschien wel niet
gaan vinden van dit blog en dat ze het belachelijk vinden van wat ik schrijf.
Ik sta er nu zelf zo in, dat als ik een opmerking van iemand krijg die in
eerste instantie misschien niet zo leuk is, ik diegene bedank voor het inzicht
over mezelf dat ik ergens nog wat aan kan veranderen om mezelf op dat vlak nog
wat te kunnen laten groeien. Is dat altijd makkelijk? Nee natuurlijk niet, maar
het heeft mij wel enorm geholpen om op zoveel mogelijk momenten in mijn leven
puur mezelf te zijn en dat voelt ontzettend goed, dat kan ik je verzekeren!
We blijven ons hele leven wel tegen dingen aanlopen waar we moeite mee
hebben. Maar onthoud dan dat je dit blog gelezen hebt en dat als je je ten alle
tijden kwetsbaar durft op te stellen, dat dat de bevrijding is naar pure
zelfliefde. Het zal je leven enorm verrijken en je zult merken dat er daardoor
vele nieuwe mooie momenten en nieuwe mensen op je pad verschijnen. Laten we
gaan voor die mooiere samenleving waar we met zen allen rond durven lopen
zonder masker (en ik zonder shirt😉)
Bedankt voor het lezen weer en laat het mij vooral weten als je er iets over
wilt delen!
Elfie
Heel mooi geschreven Francesco en zo waar.
Francesco
Hey Elfie,
Bedankt voor je compliment en super leuk om te zien dat je mij volgt. Mooi ook dat je er ook gelijk dingen uit herkent.:)
Tamara
Heel herkenbaar en wat beschrijf je dit topic mooi vanuit je eigen ervaring. Dit is letterlijk kwetsbaar opstellen en als we dit allemaal meer gaan doen zullen we onszelf bevrijden ! Bedankt voor het delen.
Francesco
TamaraHey Tamara,
Heel graag gedaan en leuk dat je mij ook aan het volgen bent. Hoe meer mensen met mij het licht gaan verspreiden hoe sneller we die mooie toekomst kunnen gaan creëren.
Bien
Hé zoon, wat heb ik met veel bewondering deze blog gelezen, en er zoveel herkenbaars uit gehaald!
De weg naar kwetsbaarheid is niet altijd makkelijk, maar uiteindelijk o zo mooi!!
Ik zie veel gelijkenissen tussen ons, maar ben een bijzondere trotse moeder om een zoon te hebben zoals jij!!
Francesco
BienHey mam, Bedankt voor je mooie reactie en nog mooier om te horen dat je trots op me bent. Er zullen nog vele nieuwe blogs komen!